با نزدیک شدن به زمان معرفی نماینده ایران در اسکار ۲۰۲۶ دو فیلم زن و بچه ساخته سعید روستایی و پیرپسر به کارگردانی اکتای براهنی بیش از سایر آثار مورد توجه قرار گرفته اند. اما بررسی های انجام شده نشان می دهد که معرفی هر یک از این دو فیلم نه تنها احتمال موفقیت را افزایش نمی دهد بلکه تصویری نادرست از سینمای ایران به جهانیان ارائه می کند.
فیلم زن و بچه پس از شکست در جشنواره کن به دلیل روایت پراکنده و شعارهای بیش از حد حتی در داخل کشور نیز به عنوان یکی از ضعیف ترین آثار سعید روستایی شناخته شده است. این فیلم بیشتر از آن که یک اثر سینمایی باشد بیانیه ای نامفهوم است.
پیرپسر اگرچه از لحاظ ساختاری قابل بحث است اما با فرهنگ و زیست ایرانی همخوانی ندارد. از طرفی روایت بومی و اجتماعی فیلم شانس موفقیت آن را کاهش می دهد مگر آن که به سیاست های ضد ایرانی اسکار متکی باشد که در این صورت انتخاب آن امتیازی منفی برای سینمای ایران خواهد بود.
تجربه سال های اخیر نشان داده است که اسکار به فیلم هایی جایزه می دهد که بر پایه سه اصل روایت انسانی ساختار داستانی منسجم و قابلیت ارتباط جهانی بنا شده باشند. فیلم هایی مانند هنوز اینجا هستم تا پارازیت این مسیر را با موفقیت طی کرده اند به جز آثاری که با رویکرد سیاسی انتخاب شده اند.
در چنین شرایطی گزینه هایی همچون فیلم ناتوردشت ساخته محمدرضا خردمندان با مضامین انسانی ساختار منسجم و تصویری باورپذیر از جامعه ایران می توانند شانس بیشتری برای نمایندگی ایران داشته باشند.
انتخاب نماینده ایران در اسکار صرفا یک تصمیم صنفی نیست. در شرایطی که بسیاری از جشنواره های سینمایی جهان در تلاش برای برجسته کردن جریان های غیر رسمی و زیرزمینی سینمای ایران هستند ارسال یک اثر رسمی به اسکار ویترینی بین المللی برای سینمای ایران محسوب می شود.