تصویب مشروط CFT در مجمع تشخیص مصلحت نظام ایران را در مسیری با ابهامات جدی قرار داده است. منتقدان این تصمیم معتقدند که این اقدام هزینه‌های زیادی را به کشور تحمیل کرده و با مصالح ملی مغایرت دارد.
مهم‌ترین دلایل مخالفان عبارتند از:
ابهام در تعریف تروریسم:
نبود تعریف واحد از تروریسم در CFT باعث می‌شود برخی کشورها گروه‌های مقاومت منطقه‌ای را تروریست تلقی کنند. این موضوع می‌تواند چالش‌های اساسی در دیپلماسی و حفظ منافع ملی ایران ایجاد کند.
مشکل حق شرط:
تجربه نشان داده که FATF شروط ایران برای مستثنی کردن گروه‌های مقاومت را نمی‌پذیرد. بنابراین پیوستن مشروط به CFT نیز احتمالاً بی‌اثر خواهد بود.
ریسک امنیت اطلاعات:
شفافیت مالی مورد نیاز در CFT می‌تواند اطلاعات حساس بانکی ایران را در اختیار نهادهای بینالمللی قرار دهد. این امر دست تحریم‌ها را برای اعمال فشار دقیق‌تر باز میکند.
عدم تضمین دستاوردها:
حتی با اجرای کامل CFT هیچ تضمینی برای خروج از لیست سیاه FATF و رفع مشکلات بانکی وجود ندارد. در این شرایط هزینه‌ها قطعی هستند اما منافع اقتصادی احتمالی و غیرقابل اعتماد به نظر می‌رسند.
منتقدان پیشنهاد می‌کنند که به جای تکیه بر سازوکارهای تحت سلطه غرب همکاری‌های مالی دوجانبه و منطقه‌ای تقویت شود. این مسیر امن‌تر و قابل پیش‌بینی‌تر برای اقتصاد ایران خواهد بود.