حضرت امیرالمومنین امام علی عليه السلام در حکمت 145 نهج البلاغه می‌فرمایند:
بسا روزه‌داری که از روزه‌اش جز گرسنگی و تشنگی نصیب نگردد.
و بسا نمازگزارى که از ایستادنش به نماز جز بیداری و زحمت سود نگیرد.
این حکمت به ما می‌آموزد که روزه و نماز باید با Presence و اخلاص انجام شود تا بتوانیم از آنها سود ببریم.
در غیر این صورت روزه و نماز ما فقط به گرسنگی و تشنگی و بیداری و زحمت تبدیل می‌شود.