ایران با محدود کردن موضوعات مذاکره به مسائل هسته‌ای و تحمیل محل گفت‌وگو (عمان) ابتکار عمل را از آمریکا گرفته است.
کارشناسان ۵ نشانه از دست بالای ایران در مذاکره با آمریکا را برشمرده‌اند:
۱. عقب‌نشینی آمریکا از تهدید نظامی.
۲. محدودشدن مذاکرات فقط به مسئلۀ هسته‌ای.
۳. انتخاب عمان به‌جای امارات برای گفت‌وگو.
۴. اصرار ایران به مذاکرۀ غیرمستقیم.
۵. کنار گذاشته‌شدن رژیم صهیونیستی از تاثیرگذاری روی مذاکرات.
نتیجه این است که ایران با استفاده از تحولات منطقه‌ای و ساختار چندقطبی در نظام بین‌الملل و شرایط داخلی آمریکا توانسته در چانه‌زنی دیپلماتیک دست برتر را حفظ کند و روند مذاکرات را مطابق اهداف و اولویت‌های خود پیش ببرد.